wit. C

To związek chemiczny niezbędny do życia:

• reguluje procesy immunologiczne
• działa przeciwzapalnie
• jest silnym antyoksydantem
• pomaga utrzymać prawidłową czynność naczyń krwionośnych poprzez wpływ na śródbłonek
• zmniejsza ryzyko chorób sercowo – naczyniowych
• neutralizuje substancje karcynogenne
• bierze udział w produkcji kwasów żółciowych i hormonów nadnerczy
• jest ko faktorem w produkcji kolagenu
• działa anti-aging na skórę
• sprzyja gojeniu ran
• jest kofaktorem w przemianach dopaminy do noradrenaliny, czyli ukłau odpowiedzialnego za motywację i chęć do działania
• zmniejsza ryzyko chorób neurodegeneracyjnych
• wspiera zwalczanie objawów depresji, zmniejsza uczucie niepokoju
• wpływa pozytywnie na procesy uczenia się i zapamiętywania
• chroni przed ubocznymi skutkami chemio- i radioterapii

Ze wszystkich istot żywych jedynie człowiek oraz świnki morskie, karpie nietoperze nie potrafią jej syntetyzować. Dlatego musi być suplementowana.

Zapotrzebowanie organizmu na witaminę C zależy od wieku, płci i stanu fizjologicznego, np. wzrasta po intensywnym wysiłku fizyczny. Wzrasta także w różnych patologicznych sytuacjach, np.:

• w trakcie infekcji
• przy nadciśnieniu tętniczym
• u cukrzyków
• u palaczy i alkoholików

Warto wiedzieć, że 1000 g witaminy C odpowiada ilości zawartej w 2 kg pomarańczy lub 20 kg jabłek.

Organizm nie jest w stanie przyswoić zbyt dużych dawek witaminy C podawanych doustnie jednorazowo ze względu na tzw.efekt tolerancji jelitowej (przy dawce powyżej 2 g pojawia się biegunka). Im większa jest jednorazowa dawka podawana doustnie, tym gorzej się wchłania. Według S.Hickey przy podaży 1 g kwasu askorbinowego wchłania się 75%, przy podaży 12 g wchłania się tylko 20%.

Witamina C jest rozpuszczalna w wodzie. Organizm nie potrafi jej magazynować.

Podawanie witaminy C we wlewie dożylnym jest skuteczną i bezpieczną metodą suplementacji gwarantującą 100% wchłanialność niezależnie od dawki.

Suplementacja witaminy C szczególnie jest zalecana:

• po przebytych chorobach
• w stanach obniżonej odporności
• w przewlekłym stresie
• po zwiększonym wysiłku fizycznym
• w chorobach reumatycznych przebiegających z przewlekłym stanem zapalnym

Efekty terapii zależą od indywidualnej odpowiedzi organizmu; determinowane są stylem życia pacjenta.